SHORT STORY (dutch)

Een stukje eiland wat verborgen zat achter bergen werd recent gevonden door een paar toeristen, ze waren verbaast en wisten niet wat ze zagen. Dit was heel lang geleden gebouwd maar ze konden niet opmaken uit welke tijd. Een afgebroken muur die omgeven was door rotsen en bomen. Het had een kalme sfeer en ze gingen op onderzoek uit. Ze kwamen dichterbij de muur en zagen een soort inkeping. Waarschijnlijk gebruikt om te schuilen, hoewel ze sochtends vroeg al vertrokken waren werd het toch al aardig snel donker. Misschien moesten ze hier wel overnachten. Niet dat ze het erg vonden want het hele stukje land had een paradijs sfeer. Rustgevend en het rook er heerlijk. De rugzakken werden op de grond gegooid en ze zochten naar eten. Eenmaal om de muur heen kwamen ze bij een aangelegt paadje wat mensen duidelijk hadden neergelegd want dit kon niet zomaar uit de natuur komen. Aan de rand stonden paddestoelen die je kon eten. Nu nog vuur. Een stuk verderop zag je een grote rots waar je in principe ook op kon slapen, als het maar niet ging regenen. In plaats daarvan gebruikten ze het om vuur op te maken. Het ging niet helemaal handig want ze moesten er elke keer opklimmen omdat er geen hout was voor een ladder. Langzaam kwamen ze omhoog en hij haalde een vuursteen uit zijn tas. Terwijl hij vuur probeerde te maken klom ze er weer van af en ging verder zoeken naar eten. Dat was nog een flinke opgave want omdat het zo rustig was hoorde je enkel vogels hoog in de bomen. Voor de rest waren er geen dieren te bekennen behalve insecten. Waarschijnlijk zou hij dat niet op prijs stellen dus die pakte ze maar niet mee. Weer achter de grote muur zag ze opeens een aardbeien plant verschijnen. Ze maakte een sprong zo erg schrok ze ervan. Een magische plant? Zomaar uit de aarde. Misschien droomde ze dit allemaal, voor de zekerheid kneep ze zichzelf en het deed pijn. Geen droom dus. In dat geval pakte ze de plant met wortel en al uit de grond en bijna direct kwam er een nieuwe aan. Nu had ze iniedergeval aardbeien. ‘jeetje’ dacht ze bij zichzelf. Jammer dat ze in dr eentje was want dit had ze graag willen laten zien.

Eenmaal op de terugweg hoorde ze gerommel. Ze vermoedde dat er onweer aankwam. Versneld liep ze door totdat iets haar blokeerde. Ze keek op en zag een elf staan, niet zomaar een elf die je in sprookjes ziet maar eentje met scherpe vleugels en een boze uitstraling. ‘Wat doe jij als mens hier? Er zijn al in geen eeuwen nieuwe mensen bijgekomen en de laatste hebben het verpest met deze afgrijselijke muur. Wat kom je hier precies doen?’ De vrouw schrok weer en met een zorgelijke blik op haar gezicht legde ze uit dat zij en de man op doorreis waren. Het was helemaal niet de bedoeling dat ze op dit stuk land terecht kwamen. De blik van de elf verzachte vrij snel. ‘als jullie maar beloven om niks aan dit land te doen.’ Beloofd. Zei de vrouw. Ze mocht weer doorlopen en wilde alles uitleggen aan de man. Ze hield zich in en bracht al het eten bij het kampvuur wat inmiddels gelukt was. ‘fijne avond he?’ zei de man. De vrouw knikte, en zo aten ze rustig todat de nacht viel.

(work in progress)